Κιθάρα για... 4 χέρια!

Ξεκινούν οι εγγραφές για την Α' γυμνασίου

Οι γονείς που ενδιαφέρονται για να φοιτήσουν τα παιδιά τους στην Α΄Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Λαμίας πρέπει να υποβάλλουν μια αίτηση στο Σχολείο μας από 15 Μαΐου έως και τις 15 Ιουνίου, στις εργάσιμες ημέρες και ώρες στο:

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΑΜΙΑΣ
ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΛΥΒΙΩΝ 154
Τηλέφωνο - fax :22310-46476

e-mail: mail@gym-mous-lamias.fth.sch.gr

Ένας μικρός κιθαρίστας

Που φτάσαμε ή οι μεταπασχαλινές σκέψεις μιας 16χρονης

Το λέω και τρομάζω. Δεν έχω τόλμη να αντιμετωπίσω το διάβασμα. Νιώθω ένα αίσθημα υπεκφυγής κάθε φορά που επιχειρώ να μελετήσω. Συνέχεια αναβάλλω τη δουλειά που έχω προγραμματίσει για άλλες μέρες, αντί να στρωθώ και να απαλλαχθώ από το ενοχλητικό άγχος που συνήθως επακολουθεί.
Ακόμη και αν το καταλαβαίνω, συνεχίζω να λέω ψέματα στον εαυτό μου και να εθελοτυφλώ, πείθοντές με εντέλει πως δε φταίω εγώ για τις διακοοπές από τα μαθήματα, την αδυναμία μου να συγκεντρωθώ σε κάτι συγκεκριμένο και τη γενικότερη οκνηρία μου..

Βρίσκω προφάσεις, προσποιούμενη πως υπαίτιοι για τη δική μου τεμπελιά είναι μία τα ξαδέρφια μου που ήρθαν για Πάσχα, μία οι γονείς ου που πήραν και άλλη τηλεόραση και όπου πηγαίνω, να ένα κανάλι... τσουπ! Μπροστά μου (πώς να αντισταθώ κι εγώ) και μια τα παιδιά της γειτονιάς που τολμάνε - οι αθεόφοβοι - να θέλουν να κατεβαίνω κάτω κι εγώ που και που.
Γνωρίζοντας τον εαυτό μου, δεν ανησυχώ και πολύ, καθώς όλη αυτή η "χαλάρωση" είναι ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνω κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα. Κάθε φορά που κλείνουν τα σχολεία για διακοπές, έχω τη συνήθεια την πρώτη εβδομάδα να αγχώνομαι υπερβολικά για τα μαθήματα και τις επαναλήψεις που πρέπει να γίνουν εντός του διαστήματος των δύο εβδομάδων και για το πόσο είμαι ικανή εγώ - ως μαθήτρια να επιτελώ το καθήκον μου. Παράλληλα όμως, πολύ πιθανόν και λόγω της έλλειψης πίεσης - από την πλευρά του σχολείου που ήταν κλειστό - και της περισσευούμενης κούρασης που έχει το θράσος να εξακολουθεί να υπάρχει στον κόσμο ετούτο, αναγκάζομαι κι εγώ η δύσμοιρη να ξεκουράζομαι, εντί να κάνω επανάληψη κάθε μέρα και σε ένα μάθημα. Αντιθέτως δε, τη δεύτερη εβδομάδα, καθώς η πίεση του χρόνου αρχίζει να αυξάνεται, ως δια μαγείας και κατορθώνω να διαβάσω σε έξι μέρες το υλικό που μου εφαινόταν αδύνατο να μελετηθεί σε λιγότερο των 15 τουλάχιστο ημερών.

Φέτος όμως, θαρρώ πως - όπως και κάθε άλλη φορά, ομολογουμένως - κάτι έχει αλλάξει. Η αλλαγή αυτή αοφρά την άνοδο του δείκτη ηλικίας μου και κατά συνέπεια των υποχρεώσεών μου απέναντι στο σχολείο, τους συγγενείς και τον εαυτό μου. Οι δύο από τους παραπάνω κλάδους, μόνοι τους, ίσως να μην αποτελούσαν σηναντικό εμπόδιο στην μελλοντική ανέλιξή μου σε σωστό άτομο, αλλά σε συνδυασμό με τον τρίτο κλάδο υποχρεώσεων αποτελούν σημαντικό πρόβλημα.
Όσον αφορά το σχολείο, οι απαιτήσεις από τους καθηγητές όλων των ειδικοτήτων αυξάνονται καθώς στην Α' Λυκείου μπαίνουν τα γερά θεμέλια για τις άλλες δύο τάξεις που ακολουθούν. Αυτό το γεγονός πιθανόν να μην προβληματίζει έναν μαθητή που ήδη έχει προσανατολιστεί προς τον κλάδο που είναι καλύτερος ή που του αρέσει, θέλοντας και μη θέλοντας. Εμένα όμως, που με διακατέχει τελειομανία - κάτι τέτοιο θα με πλήγωνε αβάσταχτα εφόσον δε θεωρώ πρέπον να αφοσιωθώ σε έναν και μόνο τομέα επιστημών και να αφήσω δυσαρεστημένο κάποιον άλλο από τη στέρηση εν΄ς ανθρώπου ωσάν κι εμένα. Αδιαφορά λοιπόν για την πρόωρη επιλογή ενός κλάδου που με ενδιαφέρει και ασχολούμαι με όσο περισσότερους μπορώ να προλάβω. Και όλο αυτό με την πρόφαση να έχω τη δυνατότητα ελεύθερης από κάθε είδους ανάγκες για επιπλέον διάβασμα επιλόγής στο μέλλον.
Σχετικά με τους συγγενείς, καλούμαι να είμαι πιο ευγενική και καλοσυνάτη, ακόμη και με αυτούς τους οποίους ευχαρίστως θα ευχόμουν παλαιότερα να κο΄λλήσω την πλάτη στον τοίχο μέσω μιας επιψειρημάτων από την οποία θα έβγαινα νικήτρια. Άσχετως αν η νίκη μου στον πραγματικό κόσμο θα χρειαζόταν τουλάχιστο μια γιγάντια δόση τύχης και άλλη τόση αυτοθυσίας και ευγένειας από μέρους των συγγενών μου, αυτό το σενάριο φαινόταν αρκετά πιστευτό τότε όπως και τώρα. Το γενικότερο κόλλημα είναι ότι παραέχω πολλές υποχρεώσεις που η ίδια βάζω στον εαυτό μου, μόνο από ανάγκη για βελτίωση και εξέλιξη - για να μην αφιερώσω τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο μου σε κάτι πιο εποικοδομητικό!
Όσο για τον εαυτό μου, αυτός είναι ο λόγος που δεν με αφήνουν οι τύψεις σε ησυχία.

Δυστυχώς, αν οι μόνες μου υποχρεώσεις ήταν απέναντι στο σχολείο και τους συγγενείς μου, θα μπορούσαν να βρω μια συμβιβαστική λύση. Τώρα, με έναν εαυτό στις πλάτες μου, ούτε μια απόφαση δεν μπορώ να πάρω. Και αυτό γιατί τον εαυτό μου τον απρτίζουν το "εγώ", το "εμείς" και οι "άλλοι". Έτσι, ενώ το "εγώ" δεν ασχολείται με πολλούς "άλλους", πλην των ανθρώπων που υπεραγαπώ, το "εμείς" στέλνει τις Ερυνείες του να με κατασπαράξουν, γιατί οι υπόλοιποι "άλλοι" ανήκαν κάποτε και αυτοί στο "εγώ" και πλεόν έχουν ξεχαστεί. Και ενώ το "εγώ" εξακολουθεί να διώχνει κόσμο, με κάνει να έχω εμφύλιες συγκρούσεις με το¨"εμείς", γιατί από ένα σημείο και μετά, ούτε το "εγώ", ούτε οι "άλλοι" νιώθουν καλά χωρίς το "εμείς".

Φανή Τσιτούρα, Α' Λυκείου