Και ένα αποχαιρετιστήριο video

Σας αποχαιρετούμε για φέτος με ένα κείμενο του Γ. Γ. Μαρκές

Το Καλοκαίρι έφτασε και ευχόμαστε καλές διακοπές σε όλους (πάντα με πολλή μουσική)! Φέτος σκεφτήκαμε να κλείσουμε με ένα κείμενο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.
Σας συστήνουμε να τo διαβάσετε, καθώς πρόκειται για ένα πραγματικά συγκινητικό κείμενο γραμμένο από έναν από τους λαμπρότερους λατινο- αμερικανούς συγγραφείς του αιώνα που μας πέρασε και ο οποίος έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα.

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του και χάρη στο διαδίκτυο έφτασε και σε μας.

«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα «σ’ αγαπώ» και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ‘θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.»

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2009-10

Σας ενημερώνουμε ότι μετά από τις εξετάσεις που έγιναν για την εισαγωγή των νέων μαθητών για την Α΄ Γυμνασίου του σχολικού έτους 2009-2010 οι επιτυχόντες μαθητές είναι, κατά αλφαβητική σειρά, οι παρακάτω:

1 ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
2 ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ-ΜΑΡΙΝΑ
3 ΓΑΛΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
4 ΓΚΟΓΚΟΝΗ ΕΛΠΙΝΙΚΗ
5 ΓΩΓΟΣ ΘΩΜΑΣ
6 ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΛ ΧΑΜΟΥΣΙ ΑΝΝΑ - ΜΑΡΙΑ
7 ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
8 ΔΡΙΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
9 ΚΑΛΑΜΠΑNΙΔΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
10 ΚΑΛΛΙΑΝΤΕΡΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
11 ΚΑΜΕΝΙΤΣΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
12 ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
13 ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
14 ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
15 ΚΕΡΑΜΙΔΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
16 ΚΟΤΡΩΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
17 ΚΟΥΤΣΟΜΠΛΗ ΜΑΡΙΑ
18 ΚΥΡΙΑΖΗ ΚΩΝ/ΝΑ
19 ΛΑΓΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
20 ΜΑΥΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
21 ΜΠΑΖΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ
22 ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
23 ΜΠΟΜΠΟΤΑ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ
24 ΜΠΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗ ΣΟΦΙΑ
25 ΜΠΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
26 ΜΠΡΑΤΣΗ ΛΥΔΙΑ
27 ΠΑΡΔΑΛΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
28 ΠΑΣΤΡΟΥΜΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
29 ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΩΝ/ΝΑ
30 ΡΕΡΡΑ ΕΛΠΙΔΑ
31 ΡΟΥΠΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
32 ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
33 ΣΤΑΘΑΡΑΚΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ
34 ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ-ΕΛΕΝΗ
35 ΣΤΕΡΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
36 ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΑ
37 ΤΣΑΚΑΝΙΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
38 ΤΣΑΛΑΦΟΥΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
39 ΤΣΑΛΑΦΟΥΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
40 ΤΣΑΜΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ
41 ΦΑΪΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
42 ΦΟΥΝΤΟΥΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
43 ΧΑΔΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ
44 ΧΑΪΔΑ ΠΟΛΥΞΕΝΗ
45 ΧΑΛΔΟΥΠΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ


Και οι επιλαχόντες κατά σειρά προτεραιότητας οι:
1. Μπλούχαρη Νικολέτα
2. Ντόντα Σάρα
3. Πανάγος Βασίλειος
4. Παπαδημητρίου Ελένη
5. Πορφυράκης Γεώργιος
6. Γεωργούσης Νικόλαος
7. Καραγεώργου Ευθυμία
8. Σίμου Παρασκευή
9. Ρόκκας Ευάγγελος

Το απόφθεγμα της ημέρας

"Οι άνθρωποι είναι μοναχικοί γιατί χτίζουν τοίχους αντί για γέφυρες. "
Τζον Νιούτον

Ένας επαγγελματίας μποξέρ

Άνθρωπος και κοινωνίες

Η "φύση του ανθρώπου" όπως πρώτος μας δίδαξε ο Θουκυδίδης πριν από 2410 περίπου χρόνια, "δεν αλλάζει [...]. Όταν ευημερεί ο κόσμος και οι πολιτείες, οι άνθρωποι είναι ήρεμοι γιατί δεν τους πιέζουν ανάγκες φοβερές. Αλλ' όταν έρθη ο πόλεμος που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση, γίνεται δάσκαλος της βίας και ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους σύμφωνα με τις καταστάσεις που δημιουργεί". Προκειμένου να κατανοήσουμε πόσο διαχρονικό και επίκαιρο στις μέρες μας είναι αυτό το κείμενο αρκεί να παραλληλίσουμε τον πόλεμο με τις οποιεσδήποτς συμφορές που οδηγούν τους ανθρώπους στα όριά τους.
Όταν ξεσπά κάποιος πόλεμος, ακόμη και μεταξύ πολύ ισχυρών αντιπάλων, το μόνο που αποκομίζει ο νικητής είναι απώλειες. Και αυτό, γιατί μέσω των αναγκών που δημιουργεί ο πόλεμος, οι άνθρωποι εξαγριώνονται και τα ήθη εξαχρειώνονται. Διαχέεται παντού το αίσθημα της ανασφάλειας, καθώς κάθε γνωστός ως τότε τρόπος επίλυσης των διαφορών δεν μοιάζει αξιόπιστος. Οι εικόνες βίας που βιώνουν οι άνθρωποι καθημερινά δίνουν πάτημα στον φόβο τους να κυριαρχήσει, τους δίνουν άλλωθι ώστε να χάσουν κάθε ηθικό ενδοιασμό και υπόλοιπο συνείδησης. Επιβάλλουν ένα νέο νόμο κυριαρχίας και επιβολής - αλλά στην ουσία εξασφάλισης στα μάτια των δραστών - το νόμο της ζούγκλας.

Όποτε παρόμοιο αίσθημα ανασφάλειας και φιλαρχίας κυριαρχεί, όποτε αμφισβητούνται τα κεκτημένα των ανθρώπων, τότε τα αποτελέσματα είναι ανάλογα και οι συγκρούσεις - ακόμη και έμφυλες - είνια αναμενόμενες. Άλλωστε η Αιτία όλων αυτών (των εμφύλιων σπαραγμών) ήταν η φιλαρχία που έχει ρίζα στην πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες να αγωνίζονται με λύσσα. Δεν πρέπει να μας προκαλέσει έκπληξη εάν συγκρούσεις έρθουν με τον απόηχο της οικονομικής κρίσης.

Μετά από κάθε μεγάλη φυσική καταστροφή, τη θέση των θυμάτων που φεύγουν για τον άλλο κόσμο αναπληρώνουν οι ασθένειες και λοιμώξεις, η φτώχεια, η εγκληματικότητα. Όλα αυτά, αποτελούν φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, εφόσον στη φύση των ανθρώπων εξακολουθεί να λείπει η εμπιστοσύνη, σαν απόρροια της ανασφάλειας. Κάθε τέτοια καταστροφή ακολουθεί ο πόνος και η αγανάκτηση και το μόνο που δεν μπορεί άμεσα να γίνει δεκτό από τον καθένα είναι η πίστη σε μια καινούρια προσπάθεια ενότητας, αλλυλεγγύης και κυρίως εμπιστοσύνης στους γύρω. H πίστη τους στο ήδη κατεστραμένο από τη φύση επιχείρημά τους, αφού διαψεύστηκε, είναι δύσκολο να επιστρέψει.

Εδώ όμως, σωστό θα ήταν να αναφέρουμε και το ζήτημα της συμπεριφοράς, της αχαριστίας και της λήθης που διακατέχει τον άνθρωπο σε καιρό ειρήνης και σχετικής ευημερίας. Ας θυμηθούμε εμείς οι "Χριστιανοί" που ευτυχώς έχουμε μετατρέψει αυτή την επιθυμία ως εθνική μας ταυτότητα (αδιαφορώντας αν εντέλει κατανοούμε, συμφωνούμε και ακολουθούμε το περιεχόμενό της) την κατάσταση που επικρατούσε επί των διωγμών του Νέρωνα. Φαίνεται, τόσο πολύ μας ευχαρίστησε να τους υποστούμε, που προτιμάμε να χαρίσουμε αυτή την ευχαρίσητση σε άλλες, σύγχρονες μειονότητες επαναλαμβάνοντας τους προς τιμήν του μέντορά μας . Διαγράφουμε εντελώς τη χαρά και το αίσθημα αλληλεγγύης που ήρθε που ήρθε στους πρώτους χριστιανούς με την υπογρααφή του διατάγματος της ανεξιθρησκίας από ανθρώπους μάλιστα, διαφορετικού τότε θρησεύματος.

Και σήμερα, μόνο και μόνο επειδή δεν βρισκόμαστε εμείς στη δυσμενέστερη θέση, καταπατούμε και χλευάζουμε την πίστη των οικονομικών μεταναστών ή προσφύγων πολέμου. Όχι επειδή θεωρούμε πως η πίστη τους είναι κατώτερη, αλλά επειδή νιώθουμε πως η δική μας ίσως και να μην είναι αρκετά καλή, φοβόμαστε τους γύρω μας. Και αυτό όχι επειδή δεν είνια καλή θρησκεία ο Χριστιανισμός, αλλά επείδή εμείς φανατισμένοι κάποιες φορές από τη μεγαλομανία των Ελλήνων, δεν ασχολούμαστε με το να τη γνωρίσουμε, αλλά απλώς δεχόμαστε άκριτα πως αντιπροσωπεύει κάτι "καλό" (με όποια έννοια του προσδίδει ο καθένας).

Τέλος, όμως, το μοναδικό πλεονέκτημα του ανθρώπινου γένους στην αναμέτρηση με αυτά τα δεινά, είναι η ικανότητά του να προσαρμόζεται και η σκέψη του. Αυτά εξηγούν και την κατά καιρούς πρόοδό του με μόνο στόχο το καλό. Η σκέψη και η ανέλιξη της μέσω της μόρφωσης και της παιδείας σε κριτική σκέψη, μπορεί να περιορίσει τα άγρια ξεσπάσματα της ανρθώπινης φύσης. Δεν έχει τη δυνατότητα να τα εξαφανίσει, μα με σωστή και συνετή χρήση της ίσως τα μειώσει δραστικά.
Ας ελπίσουμε πως αυτό είναι το μύνημα που βγαίνει από αυτό το κείμενο.

Φανή Τσιτούρα, Α' Λυκείου