Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Ποιητική Παράσταση: "Οι γειτονιές του κόσμου... με τα μάτια του Γιάννη Ρίτσου"



Εχτές, Τετάρτη 26 - 11 - '08 και ώρα 20:30 πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας η Ποιητική Παράσταση - Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο με τη συμμετοχή του Μουσικού Σχολείου, του 4ου Γενικού Λυκείου Λαμίας, του Κέντρου Πρόληψης & Ενημέρωσης κατά των Ναρκωτικών και ο Σύλλογος φοιτητών Πανεπισημίου Στερεάς Ελλάδος.
Απαγγέλθηκαν ποίηματα από μαθητές, καθηγητές καθώς και ερασιτέχνες ηθοποιούς ενώ η παράσταση επενδύθηκε μουσικά από το σχολείο μας με τραγούδια που μελοποίησε ο Μικης Θεοδωράκης. Ήταν πραγματικα μια πολύ καλή ευκαιρία τόσο για όσους ήθελαν να θυμηθούν τα ποίηματα - ορόσημα της ελληνικής ποίησης και κάποια πολύ όμορφα τραγούδια που άφησαν εποχή, αλλά και για όσους δεν έχουν διαβάσει Ρίτσο να γνωρίσουν μια συνολική εικόνα του έργου του μεσα από αυτή την πολύ όμορφη παρουσίαση. Σύντομα θα έχουμε και φωτογραφίες της εκδήλωσης.

Συνεργάστηκαν οι μουσικοί:
Γιώργος Αλεξίου & Μιχάλης Καζάνας: Μπουζούκι
Κωνσταντίνα Σαμακοβλή: Πιάνο
Περικλής Τιμπλαλέξης: Βιολί
Δημήτρης Λόζος: Βιόλα
Έρση Κασαρτζή: Φλάουτο
Χριστόφορος Κανάκης: Ηλεκτρικό μπάσο
Κώστας Αναστασίου: Κιθάρα
Θοδωρής Παπαδογιάννης: Ακκορντεόν
Φώτης Παπαστάθης: Ντραμς

Συμμετέιχε επίσης η χορωδία ευρωπαϊκής μουσικής του Μουσικού Σχολείου Λαμίας:
Μπαλή Μαρία - Μέντζου Νεκταρία - Μούρτζου Δωροθέα - Γούβαλη Εύη - Σφήκα Μαρία - Τζήμα Μαρκέλλα - Τζήμα Κωνσταντίνα - Περώνη Φωτεινή - Μηλιωρίτσα Ηλέκτρα - Λάππα Κλαίρη - Μαντά Αιμιλία - Αθανασίαου Μαρία - Δεληγιάννη Έλενα - Δαϊτσιώτη Μαρία - Κυριαζή Ελίνα - Καρβέλη Βανέσα - Αντωνιάδης Γιώργος - Κωνσταντίνου Κώστας - Μαυρομάτης Γιάννης - Κομματάς Θέμος - Κωνσταντόπουλος Γιώργος - Ανθούλης Παναγιώτης - Παλαιογιάννης Δημήτρης - Σκεπετάρη Ιωάννα - Σαμούρκας Βασίλης.
Ενορχήστρωση: Θανάσης Φυσέκης
Μουσική Διδασκαλία Χορωδία - Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Μαρία Σπυράκη

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Σαν σήμερα

24 Νοεμβρίου του 1952 το πλοίο "Καλυψώ" του Γάλλου εξερευνητή του βυθού, Ζακ Κουστό, ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι με προορισμό την Ερυθρά Θάλασσα.

Ζακ-Υβ Κουστό
Ωκεανολόγος (1910-1996)

Ο Ζακ-Υβ Κουστό γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου του 1910 στο Σαν Αντρέ ντε Κουμπζάκ, κοντά στο Μπορντό της Νότιας Γαλλίας. Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ο νεαρός Ζακ είναι βέβαιο ότι δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τη μετέπειτα πορεία του. Ο πατέρας του Ντανιέλ εργαζόταν ως νομικός σύμβουλος ενός αμερικανού κροίσου ο οποίος είχε πάθος με τα ταξίδια και έτσι ο Κουστό έζησε τα παιδικά του χρόνια ταξιδεύοντας διαρκώς. Εμαθε κολύμπι σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, κάτι που για την εποχή δεν ήταν σύνηθες. «Λάτρευα να αγγίζω το νερό. Και ως στοιχείο της φύσης και ως συναίσθημα η θάλασσα πάντα με ενθουσίαζε» θα γράψει ο ίδιος αργότερα.

Προτού καν συμπληρώσει τα 20 του χρόνια εισήχθη στη Ναυτική Ακαδημία της Βρέστης. Στο πρώτο του κιόλας εκπαιδευτικό ταξίδι πήρε μαζί την κινηματογραφική μηχανή του και κατέγραψε εξωτικές σκηνές και κυρίως τους αλιείς μαργαριταριών στη Νότια Θάλασσα.
Τα περίεργα γυαλιά που φορούσαν οι αλιείς μαργαριταριών ενέπνευσαν τον Κουστό να κατασκευάσει την πρώτη μάσκα καταδύσεων το 1936. Ταυτόχρονα έφτιαξε μια αδιάβροχη θήκη για την κάμερα, ώστε να μπορεί να κινηματογραφεί όσα έβλεπε. Με τη βοήθεια του έμπειρου μηχανικού Εμίλ Γκανιάν το 1943 κατάφερε να φτιάξει την ολοκληρωμένη στολή του δύτη.


Ο Κουστό έπεισε τις στρατιωτικές και πολιτικές αρχές της Γαλλίας να δημιουργήσουν μια υποβρύχια ερευνητική ομάδα. Το 1950 ιδρύθηκε η Γαλλική Ωκεανογραφική Υπηρεσία και δύο χρόνια αργότερα το Κέντρο Εξελιγμένων Θαλάσσιων Ερευνών. Ο Κουστό παράλληλα είχε ξεκινήσει το γύρισμα των πρώτων του ντοκυμαντέρ τα οποία και βραβεύτηκαν στο Φεστιβάλ των Καννών. Τότε αγόρασε ένα παλιό ναρκαλιευτικό σκάφος το οποίο μετέτρεψε σε εξερευνητικό και το ονόμασε «Καλυψώ». Σαν άλλος Οδυσσέας ξεκίνησε μαζί με τη δική του πλωτή νύμφη για να εξερευνήσει τον «Σιωπηλό Κόσμο», όπως ονόμασε τον βυθό της θάλασσας. (Ενας χαρακτηρισμός που έγινε τίτλος του βιβλίου που έγραψε το 1953, το οποίο πούλησε 5 εκατομμύρια αντίτυπα και μεταφράστηκε σε 22 γλώσσες.) Το 1952 ο Κουστό ξεκίνησε ένα ταξίδι 13.800 μιλίων για να καταγράψει στο κινηματογραφικό φιλμ όλα όσα περιέγραφε στις σελίδες του βιβλίου. (Ενας από τους βοηθούς κινηματογραφιστές ήταν ο νεαρός τότε Λουί Μαλ.) Ετσι άρχισε μια απίστευτη διαδρομή που οδήγησε τον Κουστό στα βάθη όλων των θαλασσών του πλανήτη, στη δημιουργία εκατοντάδων ντοκυμαντέρ και ταινιών που κέρδισαν πολλά βραβεία (ανάμεσά τους δέκα Εμι και ένα Οσκαρ). Ηταν ο πρώτος που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με καρχαρίες και φάλαινες, εξερεύνησε αμέτρητα ναυάγια, ενώ προσπάθησε να δώσει απαντήσεις σε διαφόρους θρύλους όπως αυτόν της Ατλαντίδας. Γι' αυτόν τον σκοπό επισκέφθηκε μάλιστα αρκετές φορές τα δικά μας νερά, ερευνώντας από το 1955 ως το 1976 διάφορες περιοχές ανάμεσα στη Σαντορίνη και στην Κρήτη. Σε δηλώσεις του τον Νοέμβριο του 1976 ο Κουστό απέκλεισε την ύπαρξη της Ατλαντίδας στη συγκεκριμένη περιοχή, κάτι που υποστήριζαν πολλοί.

Ο Κουστό, σε ηλικία 79 ετών, παντρεύτηκε τη Φρανσίτ Τριπλέ, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Οι συνεχείς τριβές με τον Ζαν Μισέλ οδήγησαν τον τελευταίο να αποχωρήσει από το Ιδρυμα Κουστό το 1992. Το τελικό χτύπημα για τον ηλικιωμένο αλλά πάντοτε μαχόμενο εξερευνητή ήρθε το 1996, όταν το θρυλικό «Καλυψώ» προσάραξε σε ύφαλο στο λιμάνι της Σινγκαπούρης με αποτέλεσμα να βυθισθεί. Ο Ζακ-Υβ Κουστό έκλεισε τελικά τα μάτια του στο σπίτι του στο Παρίσι στις 25 Ιουνίου 1996

πηγή: Το ΒΗΜΑ, 04/05/2002

Καλημέρα με τζαζ κιθάρα

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Ρίξτε ένα χαμόγελο

  • Σε ένα εστιατόριο ο πελάτης λέει στο γκαρσόνι:
    -Σας παρακαλώ, μήπως μπορείτε να πάρετε το κοτόπουλο να το ψήσετε λιγάκι ακόμα;
    -Γιατί, τι εχεί;
    -Μου τρώει τις πατάτες
  • Ποιά είναι η πιο δυστυχισμένη μάνα και γιατί;
    Η αγελάδα, γιατί έχει άντρα βόδι και παιδί μοσχάρι
  • Τί περπατάει και βρωμάει;
    Η μπεκάλτσα
  • Πώς λέγεται η κόλλα που βήχει;
    Γκούχου
  • Πώς λέγεται το χαλασμένο γιο-γιο;
    Γιο-γιοκ
  • Τί είναι χρωματιστό και βόσκει;
    Το παρδαλό κατσίκι

Ρενέ Μαγκρίτ: 110 Χρόνια από τη γέννησή του



Ρ. Μαγκρίτ, Προσπαθώντας το αδύνατο (1928). Λάδι σε καμβά, 106 εκ. x 81 εκ.

Ο Ρενέ Μαγκρίτ (René François Ghislain Magritte, 21 Νοεμβρίου, 1898 – 15 Αυγούστου, 1967) ήταν ένας σουρρεαλιστής καλλιτέχνης με επιρροές από το καλλιτεχνικό κίνημα του ντανταϊσμού, που γεννήθηκε στην πόλη Λεσσίν του Βελγίου.
Το 1912 η μητέρα του αυτοκτόνησε στον ποταμό Σαμπρ.
Σπούδασε για δύο χρόνια στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών (Académie Royale des Beaux-Arts) των Βρυξελλών, από το 1916 μέχρι το 1918. Εκεί γνωρίστηκε με την Ζωρζέτ Μπερζέ (Georgette Berger) με την οποία παντρεύτηκε το 1922.
Ο Μαγκρίτ δούλεψε σε εργοστάσιο που κατασκεύαζε ταπετσαρίες, και σχεδίαζε αφίσες και διαφημίσεις μέχρι το 1926. Τότε υπέγραψε συμβόλαιο με την Galerie la Centaure των Βρυξελλών, γεγονός που του επέτρεψε να ασχολείται συνέχεια με την ζωγραφική.

Το 1926, ο Μαγκρίτ ζωγράφισε τον πρώτο του σουρρεαλιστικό πίνακα, Le jockey perdu, και έκανε την πρώτη του έκθεση στις Βρυξέλλες το 1927. Οι κριτικοί τού επιτέθηκαν μαζικά. Απογοητευμένος με την αποτυχία, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου έγινε φίλος με τον Αντρέ Μπρετόν και έγινε μέλος της ομάδας των σουρρεαλιστών.
Όταν η Galerie la Centaure έκλεισε και τα εισοδήματα από το συμβόλαιο σταμάτησαν, ο Μαγκρίτ επέστρεψε στις Βρυξέλλες και εργάστηκε στη διαφήμιση. Κατόπιν, έφτιαξε με τον αδελφό του ένα πρακτορείο με το οποίο έβγαζαν τα προς το ζην.
Την εποχή της γερμανικής κατοχής του Βελγίου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέμεινε στις Βρυξέλλες, χάνοντας την επαφή με τον Μπρετόν. Εκείνη την εποχή αποκήρυξε την βία και την απαισιοδοξία των προηγουμένων έργων του, αν και αργότερα επέστρεψε στα ίδια θέματα.

Ήταν ένας αριστοτεχνικός ζωγράφος. Στα έργα του συχνά παραθέτει συνηθισμένα αντικείμενα, ή κάποιο ασυνήθιστο πλαίσιο, δίνοντας νέες ερμηνείες σε γνωστά αντικείμενα. Η χρήση αντικειμένων διαφορετικά απ' ό,τι φαίνονται, είναι χαρακτηριστική στο έργο του Η προδοσία των εικόνων (La trahison des images), όπου μία πίπα καπνιστή παρουσιάζεται σαν μοντέλο για διαφήμιση μαγαζιού εμπορίας καπνού. Κάτω από την πίπα ο Μαγκρίτ έγραψε την φράση «Αυτό δεν είναι μία πίπα» («Ceci n'est pas une pipe»), που μοιάζει με οξύμωρο, αλλά σημαίνει πως η ζωγραφιά δεν είναι αυτό που φαίνεται. Στο βιβλίο του Αυτό δεν είναι μία πίπα, ο γάλλος κριτικός Μισέλ Φουκώ αναλύει την ζωγραφική του πίνακα του Μαγκρίτ και αυτό το παράδοξο.
Η τέχνη του Μαγκρίτ δείχνει ένα πιο αντιπροσωπευτικό ύφος του σουρρεαλισμού σε σύγκριση με το «αυτόματο» ύφος που συναντούμε σε έργα καλλιτεχνών όπως ο Χουάν Μιρό. Εκτός από φανταστικά στοιχεία, το έργο του είναι συχνά πνευματώδες και διασκεδαστικό. Επίσης ζωγράφισε μια σειρά σουρρεαλιστικής εκδοχής άλλων γνωστών πινάκων.
Ο Ρενέ Μαγκρίτ περιέγραψε τα έργα του λέγοντας:
“Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι — προκαλούν μυστήριο και, πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την απλή ερώτηση: «Tι σημαίνει αυτό;» Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλά άγνωστο.”
Στις ΗΠΑ εκτέθηκαν τα έργα του στη Νέα Υόρκη το 1936 και ξανά στην ίδια πόλη σε δύο εκθέσεις, το 1965 στο Μουσείο Μοντέρνα Τέχνης και το 1992 στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Τέχνης.
Ο Μαγκρίτ πέθανε από καρκίνο στις 15 Αυγούστου του 1967, και τάφηκε στο νεκροταφείο Σααρμπέκ (Schaarbeek) των Βρυξελλών.


πηγή: βικιπαίδεια

«Carnival of Light»: Το χαμένο τραγούδι των Beatles


Ο Σερ Πολ Μακάρτνι επιβεβαίωσε ότι ένα κομμάτι των Beatles που πολλοί θεωρούσαν ότι ήταν μύθος, υπάρχει στην πραγματικότητα. Το πρώην μέλος των Σκαθαριών εξέφρασε την επιθυμία του να ακούσει το κοινό το κομμάτι που διαρκεί 14 λεπτά.
Σε συνέντευξη που έδωσε στο ραδιόφωνο του BBC, ο Μακάρτνι δήλωσε ότι το κομμάτι με τίτλο «Carnival of Light» δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας γιατί τα υπόλοιπα μέλη των Beatles το θεωρούσαν «πολύ περιπετειώδες».
Το κομμάτι ηχογραφήθηκε το 1967 για ένα φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής. Ο Μακάρτνι δήλωσε ότι ζήτησε από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας να «παίξουν» με τον ήχο, χωρίς να προσπαθήσουν να βγάλουν στην πραγματικότητα κάποιο συγκεκριμένο νόημα.
«Τους είπα: το μόνο που θέλω να κάνετε είναι να χρησιμοποιήσετε τα όργανα, να τα χτυπήσετε, να φωνάξετε, να παίξετε, δεν χρειάζεται να βγαίνει νόημα. Χτυπήστε τα ντραμς, μετά το πιάνο, παίξτε κάποιες νότες, απλά περιπλανηθείτε...
»Αυτό κάναμε και στη συνέχεια βάλαμε ηχώ. Είναι πολύ ελεύθερο (κομμάτι)» δήλωσε ο Μακάρτνι.
Ο τραγουδιστής δήλωσε ότι θα ήθελε το κοινό να έχει τη δυνατότητα να ακούσει το κομμάτι, το οποίο παίχτηκε μόνο στα πλαίσια εκείνου του φεστιβάλ μουσικής, τόνισε ωστόσο ότι για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να συμφωνήσουν οι κληρονόμοι του Τζον Λένον και του Τζορτζ Χάρισον, καθώς και ο Ρίνγκο Σταρ.
Πηγή: Τα Νέα Online_17 Νοεμβρίου
Ανάρτηση: Μαρία Δρούγα και Εύη Ζαγγογιάνη, Α' Γυμνασίου

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Η φωτογραφία της ημέρας


Παράξενα Κτίρια

Περιβάλλον

Νερό, τροφή, οξυγόνο, ενέργεια και τόσα άλλα... Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί το περιβάλλον με πολλούς τρόπους, βασικής σημασίας για τη ζωή του. Οφείλει να διαφυλάσσει το περιβάλλον του και να το εκμεταλλεύεται με σύνεση: διακυβεύεται η υγεία του, ακόμη και η ίδια η επιβίωσή του. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Ευρώπη ανέλαβε σταθερή δέσμευση όσον αφορά το περιβάλλον: η προστασία της ποιότητας του ατμοσφαιρικού αέρα και των υδάτων, η διατήρηση των φυσικών πόρων και της βιοποικιλότητας, η διαχείριση των αποβλήτων και των δραστηριοτήτων που έχουν δυσμενείς επιπτώσεις συγκαταλέγονται μεταξύ των πεδίων της ευρωπαϊκής δράσης, τόσο σε επίπεδο κρατών μελών όσο και στον διεθνή χώρο. Στόχος της ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής πολιτικής, που βασίζεται στο άρθρο 174 της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, είναι η εξασφάλιση της αειφόρου ανάπτυξης του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, ανεξαρτήτως του εάν πρόκειται για διορθωτικά μέτρα με σκοπό την αντιμετώπιση συγκεκριμένων περιβαλλοντικών προβλημάτων ή για μέτρα που καλύπτουν περισσότερους τομείς ή ενσωματώνονται σε άλλους τομείς άσκησης πολιτικής.

ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
Κάθε οικοσύστημα αποτελείται από δύο κύρια τμήματα το ζωντανό δηλαδή τη βιοκοινότητα και το μη ζωντανό το αβιοτικό (βιότοπο). Το αβιοτικό περιβάλλον το αποτελούν στοιχεία όπως το έδαφος, το νερό η ατμόσφαιρα.

Τη βιοκοινότητα αποτελούν όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί που δέχονται τις επιδράσεις του αβιοτικού περιβάλλοντος. Υπάρχουν πολλοί τύποι οικοσυστημάτων ,στη θάλασσα έχουμε τα θαλάσσια οικοσυστήματα, στις ακτές τα παράκτια.Όταν σε μια έκταση έχουμε μόνο γεωργικές καλλιέργειες τότε μιλάμε για ένα αγροτικό οικοσύστημα. Υπάρχουν επίσης και τα οικοσυστήματα των γλυκέων υδάτων ,οι υγρότοποι. Ο ρόλος των τελευταίων είναι πολύ σημαντικός καθώς παρέχουν τροφή και προστασία σε ένα μεγάλο αριθμό πουλιών, θηλαστικών και ψαριών.Δάσος είναι το οικοσύστημα των φυτών και ζώων στο οποίο κυριαρχούν τα δενδρώδη δασικά είδη. Τα κυριότερα δασικά είδη των ελληνικών δασών είναι οι δρυς κατά 35% , τα πεύκα κατά 25% ,τα έλατα 19%, οι οξιές κατά 10% και καστανιές 2%.

ΦΥΣΙΚΟΙ ΠΟΡΟΙ

Είναι όλα εκείνα τα στοιχεία του πλανήτη μας τα οποία χρησιμοποιεί α άνθρωπος για να καλύψει της ανάγκες του. Φυσικός πόρος αποτελεί το νερό στοιχείο απαραίτητο για τον άνθρωπο, τα δάση μας από τα οποία παίρνουμε το ξύλο, οι θάλασσες από της οποίες καλύπτουμε τροφικές απαιτήσεις σε ψάρια. Τα παραπάνω θεωρούνται ανανεώσιμοι φυσικοί πόροι γιατί όταν καταναλώνονται με μέτρο και διαχειρίζονται σωστά τότε μπορούν να διατηρηθούν για πάντα. Μη ανανεώσιμοι πόροι είναι το πετρέλαιο το φυσικό αέριο μεταλλεύματα κ.α. είναι αποθέματα του πλανήτη μας και με τη χρήση τους αργά η γρήγορα θα επέλθει και η εξάντληση τους.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Ονομάζουμε έτσι το σύνολο των ενεργειών , μέτρων και έργων που πρέπει να ληφθούν για τη πρόληψη της υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος ή ακόμη την αποκατάσταση , διατήρηση ή βελτίωση του. Η πολιτική που ακολουθείται για την προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να έχει σαφείς στόχους συγκεκριμένο πρόγραμμα και κατάλληλη μεθοδολογία.

ΑΕΙΦΟΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Σύμφωνα με την επικρατούσα παλιά νοοτροπία η γη αντιμετωπίζεται σαν ένας τόπος με απεριόριστο χώρο και πόρους , όπου η διαρκώς αναπτυσσόμενη τεχνολογία , η παραγωγή προϊόντων και η κατανάλωση αποτελούν παράγοντες της ανθρώπινης ευημερίας. Όταν ρυπανθεί μια περιοχή ως αποτέλεσμα ανθρωπίνων ενεργειών μετακινούμαστε αλλού η προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα με τη βοήθεια της τεχνολογίας - το ενδεχόμενο εξάντλησης των φυσικών πόρων όπως πχ το πετρέλαιο δεν μας ανησυχούσε.

Σήμερα μετά τη διαπίστωση ότι η παραπάνω λογική οδηγεί σε αδιέξοδα γίνεται μια προσπάθεια για καθορισμό νέων κανόνων ανάπτυξης προκειμένου να διατηρηθεί και μελλοντικά η ζωή στον πλανήτη. Αειφορική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων έχουμε όταν αυτοί χρησιμοποιούνται με μέτρο και τελικά παρόλη τη χρήση τους δεν μειώνονται ούτε υποβαθμίζονται. Αντίθετα όπου είναι δυνατόν με κατάλληλους χειρισμούς βελτιώνονται οι πόροι αυτοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν από της ερχόμενες γενεές.
Αειφορική εκμετάλλευση υπάρχει στα παραγωγικά Ελληνικά δάση όπου προσλαμβάνουμε ετησίως τόσο ξύλο όσο έχει υπολογισθεί ως η ετήσια αύξηση του ξυλώδους όγκου (λήμμα ). Έτσι λοιπόν το δάσος θα μας δίνει ξυλεία για πάντα ενώ εμείς λαμβάνουμε και μέτρα ώστε να έχουμε μελλοντικά και βελτίωση των παραγόμενων προϊόντων ξυλείας (πχ ξυλεία μεγαλύτερου μήκους ). Η αειφορική χρήση ομοιάζει με την περίπτωση ενός κεφαλαίου σε μια τράπεζα από το οποίο καταναλώνουμε μόνο τους τόκους και όχι το ίδιο το κεφάλαιο. Δυστυχώς όμως η αειφορική εκμετάλλευση δεν ισχύει για όλα τα δάση του πλανήτη. Τα τροπικά δάση τα οποία αποτελούν το μεγαλύτερο πνεύμονα του πλανήτη γιατί παράγουν το περισσότερο οξυγόνο σήμερα κινδυνεύουν άμεσα. Οι χώρες όπου φύονται τα τροπικά δάση έχουν πολύ φτωχές οικονομίες οι οποίες για να αναπτυχθούν στηρίζονται στην εξάντληση και υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Έτσι λοιπόν μπροστά στην αντιμετώπιση άμεσων προβλημάτων επιβίωσης βάζουν σε δεύτερη μοίρα την αειφορική εκμετάλλευση

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΣΗ

Η χώρα μας αποτελείται γεωγραφικά από μία ως επί το πλείστον ορεινή χερσόνησο και ένα πολυποίκιλο αρχιπέλαγος τριγύρω, που αριθμεί περίπου 9000 νησιά και νησίδες κάθε μεγέθους. Επιπλέον, η Ελληνική επικράτεια βρίσκεται ανάμεσα στα φυσικά όρια τριών ηπείρων. Σαν αποτέλεσμα, έχουμε το προνόμιο να φιλοξενούμε, μόνιμα ή περιστασιακά, χαρακτηριστικά είδη και από τις τρεις αυτές ηπείρους, κάτι το μοναδικό για ολόκληρη την Ευρώπη.
Δεν είναι ν' απορεί λοιπόν κανείς για την μεγάλη ποικιλία ειδών που συναντώνται στην Ελλάδα και που μας κάνει να αισθανόμαστε προνομιούχοι, σε σχέση με άλλες χώρες, αλλά και υπεύθυνοι για την διάσωση κάποιων ειδών που βρίσκονται σε κίνδυνο αφανισμού. Ακόμη, σε μικρή σχετικά έκταση μπορεί κανείς να συναντήσει μια εντυπωσιακή ποικιλία βιοτόπων και οικοσυστημάτων που αντιπροσωπεύουν ολόκληρο σχεδόν το φάσμα της εύκρατης ζώνης. Αυτό το χαρακτηριστικό, που κυριαρχεί σ' όλη τη χώρα μας κάνει να μιλάμε για τις «όμορφες κι αρμονικές εναλλαγές του Ελληνικού τοπίου». Για παράδειγμα, στη Θράκη, σε μια ζώνη πλάτους λίγων δεκάδων μόνο χιλιομέτρων σε ευθεία γραμμή, μπορούμε να βρεθούμε από παρθένα δάση με ερυθρελάτη και σημύδες, χαρακτηριστικά των βορειότερων περιοχών της Ευρώπης, όπου βρέχει τις περισσότερες μέρες του χρόνου και το κρύο το χειμώνα είναι συχνά ακραίο, σε τυπικούς Μεσογειακούς θαμνότοπους και φρυγανότοπους λουσμένους απ' τον ήλιο, περνώντας στη διαδρομή μας, απ' όλες τις ενδιάμεσες μορφές, ανάλογα με το υψόμετρο και την απόστασή μας απ' τη θάλασσα.
Κι αν προχωρήσουμε μέχρι την Κρήτη, θα βρεθούμε σε περιοχές που μοιάζουν τροπικές, με συστάδες από φοίνικες και καλλιέργειες μπανάνας. Επιπλέον, στη θάλασσα που θα περάσουμε για να φτάσουμε μέχρι εκεί μπορεί να συναντήσουμε από φώκιες μέχρι φάλαινες και θαλάσσιες χελώνες.

Σε κάθε τύπο βιότοπου, αντιστοιχούν και τα ανάλογα είδη ζώων με αποτέλεσμα να υπάρχουν εδώ είδη απ' όλες τις κλιματικές ζώνες. Είμαστε, για παράδειγμα, το βορειότερο σημείο που υπάρχουν χαμαιλέοντες (Ν. Πελοπόννησος, Σάμος και Κρήτη) φοινικόπτερα και αγκαθοκαλημάνες (Έβρος, Πόρτο Λάγος) και το Νοτιότερο όπου υπάρχουν αγριόκουρκοι (Ροδόπη) ελατοπαπαδίτσες, γαλαζολαίμηδες και άλλα.Ανάμεσα σ' αυτά, άλλα ζώα όπως η Γερακίνα, το βραχοκιρκίνεζο ή η Αλεπού, έχουν προσαρμοστεί να ζουν σε όλους σχεδόν τους βιότοπους, από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη. Άλλα, όπως οι γνωστοί μας κοκκινολαίμηδες φεύγουν απ' τα ορεινά το χειμώνα και καταφεύγουν μέχρι και στα πάρκα των πόλεων.

Οι μεγάλοι υγρότοποι της Ελλάδας, όπως το Δέλτα του Έβρου, οι λιμνοθάλασσες στο Πόρτο Λάγος και η Λίμνη Μητρικού, η Λίμνη Κερκίνη, οι εκβολές του Αξιού, του Αλιάκμονα, του Λούρου, του Άραχθου, οι Λιμνοθάλασσες στο Μεσολόγγι και το Αιτωλικό, το Δέλτα του Σπερχειού, οι Λιμνοθάλασσες στο Κοτύχι και την Πύλο και αρκετοί άλλοι, είναι ιδανικοί τόποι για να ξεχειμωνιάσουν τα υδρόβια πουλιά που φεύγουν απ' τις παγωμένες περιοχές της Βόρειας Ευρώπης (Φιλανδία, πρώην Σοβιετικά κράτη, Νορβηγία κτλ.) όπως επίσης για να φωλιάσουν σπάνια είδη σαν τους Αργυροπελεκάνους ή τις Λαγγόνες.
Οι μικροί υγρότοποι στα νησιά και τη Νότια Ελλάδα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι για την επιβίωση μεταναστευτικών πουλιών που χρειάζονται τροφή και ξεκούραση μετά το εξαντλητικό ταξίδι τους πάνω από τη Σαχάρα και τη Θάλασσα. Αν δεν φιλοξενηθούν εδώ, πολλά απ' αυτά μπορεί να μην φτάσουν ποτέ εκεί που θα φτιάξουν τις φωλιές τους.Στα ορεινά της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης υπάρχουν λίγες αρκούδες και λύκοι που έχουν χαθεί πια απ' τις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Μέχρι πρόσφατα επιβίωναν λύγκες και στις πιο πεδινές περιοχές τα τσακάλια, που σήμερα έχουν απομείνει λιγοστά.Όμως, αν και υπάρχει αυτή η ποικιλία βιοτόπων και ειδών, αντίθετα με άλλες περιοχές της Ευρώπης, η έκτασή τους είναι μικρή και βρίσκονται διάσπαρτοι και κατακερματισμένοι.
Σαν αποτέλεσμα, οι πληθυσμοί των ζώων είναι κι αυτοί μικροί και διάσπαρτοι. Αυτό σημαίνει ότι είναι και πιο ευαίσθητοι στις καταστροφές κι αλλοιώσεις που προξενούμε στο περιβάλλον μας κι ότι συχνά, μικρές αλλαγές μπορεί να έχουν μεγάλες και μη αντιστρεπτές συνέπειες.Αυτό που χαρακτηρίζει λοιπόν την Ελληνική Φύση είναι η ποικιλία κι όχι τα μεγέθη κι οι μεγάλοι αριθμοί κι αυτό το χαρακτηριστικό πρέπει να διατηρήσουμε, προκειμένου να παραμείνει μια όμορφη χώρα και για τους απογόνους μας, πλούσια σε ζωή, όπως ήταν πάντα.Δυστυχώς όμως, σήμερα, πάνω από τα μισά είδη θηλαστικών και πουλιών της Ελλάδας είναι απειλούμενα.Μια από τις πιο ευαίσθητες οικογένειες πουλιών, που βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας είναι τα αρπακτικά πουλιά (Αετοί, Γεράκια, Σαΐνια και άλλα) Αυτά, είναι και οι πιο σημαντικοί «δείκτες» υγείας ολόκληρου του οικοσυστήματος. Η εξαφάνιση ορισμένων ειδών ή η μείωση των αριθμών τους μας δείχνει ότι «κάτι δεν πάει καλά». Ο άνθρωπος έχει διαμορφώσει σήμερα πια, σχεδόν όλες τις γωνιές του πλανήτη στο δικό του μέτρο.

Έχουμε οικοδομήσει σχεδόν παντού, αλλοιώνουμε τα υδάτινα οικοσυστήματα ή τα εξαφανίζουμε για να αποκτήσουμε καλλιεργήσιμη γη, υλοτομούμε ή καίμε δάση, ανοίγουμε παντού δρόμους, καταστρέφουμε με δηλητήρια όσες ζωικές μορφές πιστεύουμε ότι βλάπτουν τα συμφέροντά μας και σκορπίζουμε τα ποικίλα απόβλητα των δραστηριοτήτων μας στο περιβάλλον αδιαφορώντας για τις συνέπειες.Παράλληλα, μας «αρέσουν» τα αιχμαλωτισμένα ζώα ή τα προϊόντα που μπορούμε να παράγουμε απ' αυτά και διατηρούμε ένα νόμιμο και παράνομο εμπόριο άγριων ζώων, (Παπαγάλοι, ωδικά πουλιά, διάφορα ερπετά, θηλαστικά με γούνα ή ελεφαντόδοντο, χιμπατζήδες, διάφοροι πίθηκοι, κ.τ.λ), με τρομερές κι απρόβλεπτες συνέπειες, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε τις ιδιοτροπίες μας. Αυτό καθιστά όλο και πιο πολύ τη γη αφιλόξενο τόπο για παρά πολλά είδη άγριων ζώων.

Πέρα απ' την σκόπιμη αφαίμαξη του ζωικού πλούτου με τη δραστηριότητα του κυνηγιού, που στη χώρα μας ειδικά διακρίνεται από την έντονη τάση προς την παρανομία και τον άσκοπο φόνο προστατευόμενων ειδών στο όνομα της διασκέδασης, τα πουλιά και τ'άλλα ζώα κινδυνεύουν από διάφορα ατυχήματα όπως με αυτοκίνητα, πετρέλαια και άλλα χημικά που χύνονται στη θάλασσα αλλά και στο έδαφος, ηλεκτροφόρα καλώδια, τζαμαρίες ψηλών κτηρίων, ή πέφτουν θύματα των κατοικίδιων μας ζώων (π.χ. γάτες, σκύλοι αλλά ακόμη κι αγελάδες που ποδοπατούν φωλιές και κατσίκια που καταστρέφουν τη βλάστηση) που εκτρέφουμε κι εγκαταλείπουμε αδέσποτα. Τα ζώα που πεθαίνουν για κάποιον απ' αυτούς τους λόγους ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια κάθε χρόνο, μια πέρα για πέρα αφύσική και υπερβολική συγκομιδή, χωρίς προηγούμενο σε καμία άλλη εποχή. Η περίθαλψη, πέρα απ' το ότι αποτελεί προϋπόθεση για να θεωρήσουμε το είδος μας πολιτισμένο, μπορεί να αμβλύνει ως ένα σημείο τις συνέπειες του τρόπου ζωής μας, σώζοντας όσο γίνεται περισσότερες ζωές. Επίσης λειτουργεί προληπτικά, κυρίως για τις νέες γενιές που βλέποντας τις συνέπειες θα σεβαστούν την άγρια ζωή και θα αποφύγουν μερικά απ' τα λάθη των παλαιότερων, π.χ. τον άσκοπο φόνο ή τις προκαταλήψεις και τέλος είναι ένας μοναδικός τρόπος καταγραφής και μελέτης όλων των προβλημάτων με αποτέλεσμα να μπορούν να προταθούν και να ληφθούν τα σωστά μέτρα προστασίας.

Νίκος Τσακίρης, Α' Λυκείου

Το απόφθεγμα της ημέρας

"Αντιτίθεμαι στη βία γιατί ακόμα και όταν χρησιμοποιείται για καλό σκοπό, το καλό είναι μόνο προσωρινό. Το κακό που κάνει είναι μόνιμο."
Μαχάτμα Γκάντι
Ινδός πολιτικός και πνευματικός ηγέτης (1869 - 1948)

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Επέτειος της 17 Νοέμβρη

Η επέτειος της 17 Νοεμβρίου εορτάστηκε στο σχολείο μας σήμερα με τη συμμετοχή του ρεμπέτικου συνόλου, του ροκ συνόλου και της χορωδίας. Προβλήθηκαν βίντεο και επιλέχτηκαν πρωτότυπα τραγούδια που μας συγκίνησαν.
Η επέτειος της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου κάθε χρονιά στις 17 Νοέμβρη δεν πρέπει να μείνει στο μυαλό μας μόνο ως μια σχολική εορτή. Θα πρέπει να θυμόμαστε τις θυσίες που έγινανκαι το αίμα που χύθηκε για να μπορούμε εμείς τώρα να ζούμε ελεύθεροι και να μπορούμε να εκφράζουμε τις απόψεις και τα πιστεύω μας.
Η 17 Νοεμβρίου 1973 ήταν το σημείο καμπής της δικτατορίας του '67. Οι φοιτητές με την έντονη και επίμονη αντίδραση τους και με τη διαφορετική φωνή που άρθρωσαν μέσα από το Πολυτεχνείο και μέσα από την κατάληψη της Νομικής ταρακούνησαν τη Χούντα στα σαθρά της θεμέλια.

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Διαβάστε: "Οι γυναίκες του ταξιδευτή" της Audrey Niffenegger


Περιγραφή:
Η Κλερ γνώρισε τον Χένρι όταν ήταν έξι χρόνων κι αυτός τριάντα έξι. Παντρεύτηκαν όταν η Κλερ ήταν είκοσι τριών και ο Χένρι τριάντα ενός. Απίστευτο αλλά αληθινό, γιατί ο Χένρι πάσχει από μιαν ασθένεια που τον στέλνει σε διάφορα μέρη στο χωροχρόνο κι έτσι εξαφανίζεται, συχνά άθελά του. Δυο άνθρωποι, που γεννήθηκαν ο ένας για τον άλλο, προσπαθούν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή, να κάνουν φίλους, να αποκτήσουν παιδιά, κάτω από την απειλή μιας πραγματικότητας που δεν μπορούν να ελέγξουν. Πόσο δυνατός θα αποδειχθεί ο έρωτάς τους για να τα βάλει με το χρόνο; Ένας ύμνος στην αιώνια αγάπη που προσφέρεται άνευ όρων.

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Τη Δευτέρα που πέρασε



10-11-2008, στο σχολείο μας έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία από τον αναπληρωτή καθηγητή του Ε.Μ.Π. κύριο Νικόλαο Τράκα.

Η ομιλία οργανώθηκε από το σχολείο μας με πρόθεση να γνωρίσουν οι μαθητές μας αλλά και εμείς, τις τελευταίες εξελίξεις-ανακαλύψεις στο χώρο της πυρηνικής φυσικής και της φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων. Τόσο ο κύριος Τράκας όσο και εμείς έχουμε την άποψη πως η επιστημονική γνώση είναι κοινό κτήμα όλης της ανθρωπότητας, γι αυτό πρέπει να εκλαϊκεύεται και να μοιράζεται σε όλους, ώστε όλοι μας να έχουμε άποψη, ταυτόχρονα και ευθύνη, για τη χρήση της.

Ο Κύριος Τράκας μας μίλησε με τρόπο ζεστό και απλό. Γεμάτος ενέργεια έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τις ερωτήσεις των μαθητών και απάντησε σε κάθε απορία που του τέθηκε. Η ομιλία του είχε τίτλο «από τι είμαστε φτιαγμένοι;». Αναφέρονταν αρχικά στα στοιχειώδη σωματίδια, τις αλληλεπιδράσεις τους, στα σωματίδια φορείς των αλληλεπιδράσεων, στις προσπάθειες ενοποίησης των θεωριών, στις θεωρίες της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής και χρωμοδυναμικής. Μετά μας μίλησε για τις πειραματικές μεθόδους έρευνας ξεκινώντας από το ιστορικό πείραμα του Rutherford φτάνοντας έως τους τεράστιους επιταχυντές και ανιχνευτές της εποχής μας. Αναφέρθηκε στους στόχους του μεγάλου πειράματος σύγκρουσης πρωτονίων που είναι έτοιμο να αρχίσει στο CERN. Διευκρινίσε διάφορες φήμες σχετικές με το πείραμα όπως για παράδειγμα οι υποτιθέμενοι κίνδυνοι και το πολύ υψηλό κόστος. Συγκεκριμένα μας διευκρίνισε ότι το έως τώρα κόστος του πειράματος αντιστοιχεί περίπου στο κόστος ενός αεροπλανοφόρου!!. Τελείωσε μιλώντας μας για τα επιτεύγματα που έχουν προκύψει από την διαδικασία προετοιμασίας του πειράματος και έχουν ήδη βρει εφαρμογές στην ιατρική, τους μαγνήτες, τα ηλεκτρονικά και το διαδίκτυο.

Θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε που βρέθηκε κοντά μας και μοιράστηκε μαζί μας και με τους μαθητές μας τις γνώσεις του. Ελπίζουμε σύντομα να βρεθεί μία ακόμα ευκαιρία για να τον συναντήσουμε. Ευχόμαστε και εμείς, όπως και αυτός, η επιστήμη να προοδεύει ώστε όλοι να νιώθουμε τη συγκίνηση της ανακάλυψης της ομορφιάς του κόσμου αλλά ταυτόχρονα αυτή η πρόοδος να γίνεται για το καλό της ανθρωπότητας.


Λαμία 12-11-2008. Δρ. Γ. Πανταζής, καθηγητής του Μουσικού Σχολείου Λαμίας.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Σαν σήμερα 7 Οκτωβρίου ...

1867 γεννήθηκε η Μαρία Κιουρί.


Η Μαρία Σκουοντόφσκα-Κιουρί (Marie Skłodowska-Curie, 7 Νοεμβρίου, 18674 Ιουλίου 1934) ήταν φυσικός και χημικός. Σε συνεργασία με το σύζυγό της, Πιερ , ανακάλυψε το και μελέτησε τα φαινόμενα της. Έγινε η πρώτη γυναίκα που κατέλαβε έδρα στη , ενώ τιμήθηκε δυο φορές με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής (1903)και Χημείας (1911Ήταν γνωστή επίσης ως Μαντάμ Κιουρί.



πηγή: wikipedia

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Το απόφθεγμα της ημέρας

"Τα μεγάλα έργα δεν είναι αποτέλεσμα δύναμης αλλά επιμονής"
Σάμουελ Τζόνσον (1709- 1784)
Άγγλος συγγραφέας

Hang drum: Ένα όργανο μόλις 8 χρονών!


To Hang drum είναι ένα μελωδικό μεταλικό κρουστό μουσικό όργανο που δημιουργήθηκε στη Σουηδία το 2000 στη Βέρνη της Σουηδίας από τον Felix Rohner και την Sabina Schärer (PANArt Hangbau AG) και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μουσικό Φεστιβάλ της Φρανκφούρτης το 2001. Πρόκειται για ένα όργανο που διαρκώς εξελίσσεται γιατί πραγματοποιούνται πολλές έρευνες που αφορούν τη συμπεριφορά του μετάλλου σε σχέση με την ακουστική από τους κατασκευαστές του και οι οποίες έχουν οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές στη δομή, το σχεδιασμό και την εξέλιξη του οργάνου. Συγκεκριμένα το hung drum ήταν το αποτέλεσμα πολύχρονης έρευνας πάνω στα ιδιόφωνα καθώς επίσης και μελέτης μιας ποικίλης συλλογής οργάνων από όλο τον κόσμο, όπως γκονγκ, γκαμελέν, γκατάμ, ντραμς, κουδούνια κ.α. Έχει επίσης τη δυνατότητα να ήχει σαν μεταλλόφωνο. Το όργανο έχει συχνά αναφερθεί από τους εκτελεστές και τους κατασκευαστές ως hang drum από τη σουηδική λέξη hang για το "χέρι".

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σας προσκαλούμε να παραστείτε στην εκδήλωση που θα γίνει στο σχολείο μας με θέμα:
"Από τί Είμαστε Φτιαγμένοι, Σύγχρονες Θεωρίες και Πειράματα στη Φυσική Σωματιδίων"
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 10 Νοεμβρίου και ώρα 12:00 στην αίθουσα συναυλιών του σχολείου μας.
Την παρούσίαση του θέματος θα κάνει ο κ. Νικόλαος Τράκας, αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Ε.Μ.Π., Διδάκτωρ στη Φυσική Υψηλών Ενεργειών, ερευνητής σε θέματα που σχετίζονται άμεσα με τα νέα πειράματα στο CERN και συντονιστής της Ελληνικής Ομάδας Εκλαΐκευσης της Φυσικής Σωματιδίων.
Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Κρίση...Υστερίας

...θα μας πιάσει με αυτά που ακούμε! Δηλαδή, τόσο καιρό δεν γνωρίζαμε πως εξαρτόμαστε οικονομικά από τις πολυεθνικές εταιρείες και από το τι δείχνει το χρηματιστήριο του Dow Jones και τώρα περιμέναμε να το μάθουμε; ξαφνικά, λοιπόν , τρομάζουμε που βιώνουμε τις αρνητικές συνέπειες τις εξάρτησης αυτλη; ας πούμε για πρώτη φορά (ή δεύτερη στη ζωή μας) και γευόμαστε την άλλη όψη του νομίσματος που τόσον καιρό δεν γνωρίζαμε (αλλά εμείς έιχαμε δημιουργήσει) λόγο της αδιαφορίας και της απανθρωπιάς μας. Πάντα ξεραμε ότι οι πολυεθνικές ετειρέιες αργά ή γρήγορα θα μας έφερναν σε αυτό το σημείο και ίσως χειρότερο κατά καιρούς, είχαμε γνώση της περιβαλλοντικής ρύπανσης και μόλυνσης που προκαλούν, δεν ενδιαφερόμασταν να δώσουμε ένα τέλος στη διαρκή υποβάθμιση της ζωής στις χώρες του τρίτου κόσμου και δεν ήταν παρά ένα γεγονός για εμάς.
Τόσα χρόνια αθώοι άνθρωποι πέθαιναν κοντά στα απόβλητα "ανεπτυγμένων" χωρών (που παραήταν ανεπτυγμένες για να ασχοληθούν με τα σκουπίδια τους) ζούσαν μέσα στη φτώχεια και για να εξασφαλίσουν τα ανγκαία, δέχονταν ως αντάλλαγμα τα περισσεύματα των άλλων. Κάθε εταιρεία που είχε συμφέρον λιμένονταν της κατάστασης και ψάχνοντας προσωρινές λύσεις, αντί να λύσει τα προβλήματά της, απλώς το έριχνε στις πλάτες αδύναμων να αντεαπεξέλθουν οικονομικά κοινωνιών.



Μέχρι τώρα, άνθρωποι ζούσαν όχι χωρίς σπιτια και χρήματα για φροντιστήρια, αλά χωρίς τη στοιχειώδη εκπαίδευση, χωρίς να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα, απλώς επιεδή δεν τους δινόταν η δυνατότητα να αποφασίσουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Ήταν σε θέση πολύ χειρότερη σε σχέση με τους υπόλοιπους και τους και το μόνο που ήθελαν ήταν ένα καλύτερο αυρίο και όχι η εκδικηση την οποία πολλά από τους "ανεπτυγμενους" θα επέλεγαν. Η δική μας αντίδραση σε αυτή την κατάντια της κοινωνίας δεν ήταν άλλη από την ξεγνοιασιά επειδή γεννηθήκαμε στο άλλο μισό του πλανήτη και αν ακόμη προβληματιζόμασταν για θέματα όπως αυτό, μόνο μία μειοψηφία της ανθρωπότητας επεδίωκε και μαχόταν για τη λύση αυτού του γόρδιου δεσμού.
Ως εκ θαύματος, μόλις η οικονομιή κρίση μας χτυπά την πόρτα και νιώθουμε τον κίνδυνο δίπλα μας, αναρωτιόμαστε για το "που οδεύει η ανθρωπότητα". Όταν φοβόμαστε για ό,τι άλλοτε ήταν δεδομένο, τότε αγωνιζόμαστε για ένα - καλύτερο για εμάς, αλλά χειρότερο για όλους τους υπόλοιπους - αύριο. Και αυτή είναι η βασική διαφορά μας: αυτοαποκαλούμαστε πολιτισμένοι τη στιγμή που άνθρωποι πέθαιναν εν ονόματι της προόδους και του "πολιτισμού" και της "επιστήμης".

Ενδιαφερόμαστε μόνο για τον εαυτό μας και όσο ανεπτυγμενοι και αν είμαστε, φροντίζουμε μόνο γα την προσωρινή κάλυψη των αναγκών μας χωρίς να αναλογιστούμε το κόστος της, τι κι αν αυτό αφορά το περιβάλλον ή την ανθρωπότητα. Ενδιαφεόμαστε για κάτι μόνο αν μας αφορά. Ασχολούμαστε με αυτό για προσωπικό μας όφελος, όμως αργά ή γρήγορα αυτή η τακτική θα γυρίσει μπούμερανγκ σε όλους - πράγμα που έχει ήδη αρχίσει να γίνεται- και τότε πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για να αποδεχτούμε την ήττα μας, να ανγνωρίσουμε τα λάθη που έχουν γίνει, να φροντίσουμε να επανορθώσουμε ώστε να είμαστε σωστοί και απέναντι στους πολίτες του τρίτου κόσμου και όχι να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο για το ότι έφτασε η κρίση και στη χώρα μας, όπως πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από εμάς και μάλιστα προέρχονται από όλες τις χώρες.
Έτσι, αφού καταφέρουμε και λύσουμε το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, καλό θα ήταν να συνεχίσουμε την προσπάθεια και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε και άλλες χώρες να ορθοποδήσουν ξανά, όπως θα ευχόμασταν να γινόταν με τη δική μας παρόμοια περίπτωση.

Φανή Τσιτούρα, Α' Λυκείου