Λες και τίποτα άλλο;

Ok! Όλα καλά και άγια, αλλά μέχρι ενός ορίου. Υπάρχουν κάποια όρια μεταξύ επιτρεπτού και ανε΄πίτρεπτου και πρέπει να καταλαβαίνουμε πότε τα περνάμε. Το να υποκρίνεσαι έχονταςσας σημαία το θάνατο ενός παιδιού στην ήλικία μας και να σπας καρέκλες στην καλύτερη περίπτωση ή να καςι σπίτια και μαγαζιά στην χειρότερη (πράγμα που καθόλου σπάνια σεν συμβαίνει) πάλι πάντα με πρόσχημα τη διαμαρτυρία πάει πολύ. Τώρα ξαφνικά μας τη βίδωσε το ψώνιο του Αρχαίου Έλληνα και ξυπνήσαμε μια μέρα θέλοντας "δημοκρατία και ελευθερία". Και ακόμα, στην απίθανη περίπτωση που αυτό επιτυγχάνονταν, καταστρέφοντας τους μικρομεσσαίους επιχειρηματίες, πιστεύετε ότι θα υπήρχε δημοκρατία; Υπάρχουν τα λεγόμενα όρια, που αφού τα περάσεις, δεν γνωρίζεις τί πρόκειται να ακολουθήσει. Άδικο δεν είναι να διαμαρτύρεται κάποιος. Άδικο είναι να διαμαρτύρεται κάποιος όταν από πίσω εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες ή απλώς δεν ενδιαφέρεται για τους άλλους ενώ σπάει τα καταστήματά τους πάνω στον "αγώνα" για την υπεράσπισή τους.

Αν εμπιστευόμαστε την απόδοση της δικαιοσύνης στη βία και στην ψυχολογία του όχλου, όπου μόνο ο νόμος της ζούγκλαςστις συγκεκριμένες περιπτώσεις ισχύει, τότε συγνώμη αλλά για μένα είμαστε χαμένοι από χέρι. Και αυτό όχι επειδή δεν πιστεύω ότι υπό κατάλληλες συνθήκες οι άνθρωποι δεδν μπορούν να πάρουν σωστές αποφάσεις, αλλά γιατί πολύ απλά αυτές οι συνθήκες δεν επικρατούν και πιθανόν να αργήσουν πολύ να επικρατήσουν - αν επικρατήσουν - τουλάχιστο στην εποχή που ζούμε, γιατί οι λεγόμενοι κουκουλοφόροι, αναρχικοί ή όπως αλ΄λιώς θέλετε να τους ονομάσετε απλώς είναι αντίθετοι με την κατάσταση που επικρατεί - όπως και όλοι μας - τόσο λόγω της οικονομικής κρίσης εκ της οποίας πρόκειται να επικρατήσουν μόνο οι ισχυρές επιχειρήσεις, ενώ όλες οι άλλες - στις οποίες ανήκουν και οι ελληνικές - τείνουν να σβηστούν από το χάρτη, όσο και με τα σκάνδαλα που σκάνε σαν βόμβες το ένα μετά το άλλο, με τρόπο τέτοιο ώστε το επόμενο να μας κάνει να ξεχνάμε το προηγούμενο, όμως δεν φαίνεται μέσα από τις πορείες τους να έχουν μια αντιπρόταση - οποιαδήποτε και αν είναι αυτή. Αντίθετα, η αντίδρασή τους δε φαίνεται να έρχεται μέσα από ώριμη σκέψη αλλά μετά από μια επιπόλαιη απόφαση της στιγμής που μόνο υπεύθυνο άτομο δεν θυμίζει.

Για να θέσουμε λοιπόν μια ερώτηση: Για ποιο λόγο τους επιτρέπει ο καθένας να αμαυρώνουν τις πορείες - προσοχή εδώ εννοούμε τις αρχικά ειρηνικές - με επεισόδια και καταστροφές, που εκτός του ότι μας πάνε ένα βήμα πίσω, μας ρεζιλεύουν στην κυριολεξία στη διεθνή κοινή γνώμη και μόνο θετικά δεν θα είναι τα αποτελέσματά τους;

Δεν πιστεύω ότι κάποιος από σας θεωρεί πως η λύση για τον πονοκέφαλο είναι να κόψουμε το κεφάλι, όσο ισχυρός και αν είναι αυτός. Η λύση θα είναι ένα απυσίπονο και να σκεφτούμε αργότερα, αφού ο πόνος έχει φύγει με ψυχραιμία τι ήταν αυτό που μας πείραξε και μας΄πόνεσε τόσο φριχτά το κεφάλι. Δεν είναι σωστό να παίρνουμε αποφάσεις εν βρασμώ ψυχής - χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο ειδικός φρουρός που πυροβόλησε - συνήθως αυτές οι αποφάσεις δεν βγαίνουν σε καλό.

Όσον αφορά την οικονομική κρίση, υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι για να αντιταχθούμε σ' αυτή ως καταναλωτές, απλώς επιλέγοντας προϊόντα του τόπου μας και όχι των πολυεθνικών εταιρειών , που δεν μας πειράζει όταν βλέπουμε ένα παράρτημά τους να καταστρέφεται λέμε ότι γιατί αυτές δεν έχουν ανάγκη΄, ενώ δεν σκεφτόμαστε ότι όντως δεν έχουν ανάγκη και πως το μόνο που θα αποκομίσουν από αυτή την καταστροφή είναι κέρδος λόγω της ασφάλειάς τους. Το ειδικό πρόβλημα έιναι όμως ότι έτσι όπως δρούμε - λόγω των επεισοδίων - καταστρέφουμε και τον τελευταίο οικονομικό πνεύμονα της Ελλάδας, τον τουρισμό.

Είναι γνωστό πως οι επισκέπτες της χώρας μας, αυτό το καλοκαίρι ήταν κατά πολύ λιγότεροι σε σχέση με άλλες χρονιές. Σε αυτό συνέβαλαν αθροιστικά πολλοί παράγοντες, που καθιστούν την Ελλάδα όλο και πιο επικίνδυνη για τους τουρίστες. Πρώτα απ' όλα, τα διάφορα περιστατικά όπου παιδιά - σημειωτέον έχασαν τη ζωή τους λόγω ατυχήματος με μονοξείδιο του άνθρακα σε τουριστικά θέρετρα, χωρίς να ξεχνάμε τις περσινές και φετινές καλοκαιρινές πυρκαγιές, με χιλιάδες καμμένα στρέμματα δάσους σαν τελικό απολογισμό. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις διάφορες δολοφονίες (Αυστραλού νέου στη Μύκονο κ.α.) και τα φετινά επεισόδια - για μέρες πρώτη είδηση σε όλο τον κόσμο εκτός από τα αποτελέσματα που θα επιφέρουν στν τουρισμό, πολύ πιθανόν να πλήκουν τις επιδιώξεις της Ελλάδας και σε διπλωματικό επίπεδο. (βλ Σκόπια)

Ξαναρωτάω λοιπόν, υπάρχει λόγος να αυτοκαστρεφόμαστε αντί να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε ό,τι πάει στραβά, ενώ δυστυχώς χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία το όνομα ενός παιδιού που τώρα είνα νεκρό και το ευχαριστούμε κιόλας που πέθανε έμμεσα με τις πράξεις μας,ε πειδή έτσι δώθηκε η ευκαιρία για να ξεκινήσει αυτός οα φαύλος κύκλος; Αν αυτό δεν είναι ιεροσυλία τότε τί είναι;

Φανή Τσιτούρα, Α' Λυκείου