ΕΛΛΑΔΑ: ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Καθόμουν στην τηλεόραση προσπαθώντας να βρω θέμα για το άρθρο που διαβάζετε, ενώ αναζητούσα αγωνιωδώς πληροφόρίες για να σχηματίσω όσο το δυνατό καλύτερα στο κεφάλι μου, το παζλ της χώρας που ζούμε σήμερα. Ίσως να φταίει ο εν μέρει ακόμα παιδικός εγκέφαλος που δεν μπόρεσα να συλλάβω τόσο σφαιρικά την εικόνα της κοινωνίας μας και να δώσω εξηγήσεις για τα όσα συμβαίνουν σ' αυτή, που το μόνο στο οποίο κατέληξα είναι να επισημάνω κάποιες παρατηρήσεις, χωρίς να έχω επίγνωση των αιτιών και των συνεπειών τους, των συνδέσμων μεταξύ τους, αλλά και την ευχέρεια έκφρασης στο να τις αποτυπώσω με λέξεις.

Πολύ πιθανόν η δική μου ανάγκη για κωδικοποίηση και παγιοποίηση της ήδη μπερδεμένης και διαρκώς μεταβαλλόμενης ζωής να είναι κτήμα πολλών ακόμη και να πηγάζει από το κλίμα ανησυχίας και ανασφάλειας που έρχεται που και που για να διαταράξει τα γαλήνια νερά της ευημερίας μας. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό το συναίσθημα ήπιου πανικού διαχέεται σκόπιμα ή είναι φυσικό επακόλουθο του αγχώδη τρόπου ζωής μας,α λλά το σίγουρο είναι πως μας έχει οδηγήσει σέ έναν κόσμο γεμάτο αντιθέσεις.
Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε μακριά για να διακρίνουμε πως ολόκληρη η γη έχει γίνει έρμαιο των συγκρούσεων μεταξύ αντίθετων απόψεων, παρατάξεων, καταστάσεων, κοσμοθεωριών. Πώς ξαφνικά οι πιο ρυπογόνες χώρες γίνονται εξαγωγείς των νεότερων τεχνολογιών για τη σωτηρία του κλίματος, χωρίς όμως να ανταποκρίνονται οι ίδιες στους όρους για τη μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2);

Πώς απροκάλυπτα ψηφίζονται άδικα πόλεμοι εν ονόματι της δημοκρατίας, με τρόπους φαινομενικά δημοκρατικούς, σε χώρους που είχαν δημιουργηθεί για να τους δωρίσουν κάποια στιγμή, η δημοκρατία και η δικαιοσύνη, λίγη από την ιερότητά τους; Πώς αναλωνόμαστε σε υλικά αγαθά, αδιαφορώντας για το πνευματικό σύμπαν που εν δυνάμει μας πεικυκλώνει; Πώς χώρες του τρίου κόμσου τιμωρούνται για εγκλήματα που διαπράτουν τόσοι λίγοι, ενώ εμείς - που κατά βάθος συμμετέχουμε στη σκευωρία - ζούμε στην άνεσή μιας καθιστικής καθημερινότητας;

Πώς οι Έλληνες, περήφανοι για την καταγωγή μας, προτιμάμε να ζούμε στην σκιά των προγόνων μας, χώρίς καν να ενδιαφερόμαστε να τους γνωρίσουμε και να υποτιμάμε τον πολιτισμό τους χωρίς όμως να αναπτύσουμε πολιτισμό αντάξιο του δικού τους;

Πώς γίνεται να διαμαρτυρόμαστε για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην ελληνική οικονομσία, όταν όλοι οι τουριστιοί και λεγόμενοι "ακριβοί" προορισμοί είναι εκ των προτέρων κλεισμένοι σε ονόματα Ελλήνων;

Πώς είναι δυνατό εμείς, οι "ευαισθητοποιημένοι" πολίτες, που δώσαμε ένα βροντερό παράδειγμα με τη μέγάλη συμμετοχή μας στην "Ώρα της γής", εξακολουθούμε να αποτελούμε μια εξαιρετικά ρυπογόνο χώρα;

Πώς αδυνατούμε να επιδείξουμε αντίστοιχη περιβαλλοντική συνείδηση στη διαχείριση προβλημάτων όπως η δημιουργία ΧΥΤΑ, η επεξεργασία αστικών λιμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων (ώστε αυτά να είναι φιλικά προς το περιβάλλον) ηχρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος (και όχι η αύξηση των εκπομπών διοξειδίου μέσω τοης χρήσης εισαγόμενων κυρίως πετρελαίου και φυσικού αερίου).

Πώς πασχίζουμε σαν χώρα να δημιουργήσουμε στους άλλους μια άλλη ψεύτικη εικόνα για εμάς όταν γνωρίζουμε πως με την πρώτη ευκαιρία αυτή η μάσκα θα πέσει και θα αποκαλυφτεί η πραγματική Ελλάδα; Πώς καταναλώνουμε χρόνο δουλειά και χρήμα για την ανάδειξη σε ανάπηρους πολιτισμικά διεθνείς ή ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς (Eurovision) εν΄ψ θα μπορούσαμε να αναβαθμίσουμε σημαντικότατα τον πραγματικό πολιτισμό και την παιδεία, επενδύοντας έτσι σε ένα καλύτερο αύριο;

Πώς καταφέρνουμε κάθε φορά που νιώθουμε αδικημένοι διαμαρτυρόμαστε, ενώ την αμέσως επόμενη στιμγή είμαστε διατεθιμένοι να καταπατήσουμε κάθε ηθικό φραγμό και να πράξουμε, αυτά τα οποία κατακρίνουμε, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα "δικά μας συμφέροντα";

Και το χειρότερο είναι πως τότε έχουμε το άλλοθι: "Όλοι το ίδιο κάνουν, με μένα ενοχληθούν;" Και συνεχίζουμε τον φαύλο κύκλο αντιθέσεων όχι μόνο με τα παραπάνω, άλλα με κάθε τι που κάνουμε, είτε για το καλό, είτε για το κακό της ανθρωπότητας...

Φανή Τσιτούρα, Α' Λυκείου