Που οφείλονται άραγε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το περιβάλλον σήμερα;

Αν κάνουμε μια βόλτα στη φύση, τότε μπορούμε να δούμε την απαράμιλλη ομορφιά που έχει. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει συμβιβαστεί με μια ζωή σε ανθυγιεινές πόλεις, που αντί γι α πράσινο, γεμίζουν με το γκρι χρώμα του τσιμέντου, της ασφάλτου και της πολυκατοικίας. Ξεχνάει έτσι τις πραγματικές του ανάγκες και το μόνο πράγμα για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η επιυχία του στον εργασιακό τομέα. Δεν του περνάει καν από το μυαλό ότι αυτή η επιτυχία, για την οποία τόσο αγωνίζεται και κινδυνεύει να πάθει νευρικό κλονισμό από το άγχος και τον υπερβολικό ζήλο, όταν έρθει, εκτός από υψηλότερο εισόδημα και πιθανή άνοδο στον κοινωνικό τομέα, θα επιφέει και ακόμα περισσότερες υποχρεώσεις, στρες και ανάγκη για απόδειξη ικανοτήτων. Έτσι λοιπόν, όντες εργασιομανείς, εκτός του ότι κάνουμε κακό στον εαυτό μας, κάνουμε και- άθελα μας - ένα κακό στη φύση.

Δυστυχώς η κοινωνία μας είναι έτσι δομημένη, ώστε να μπορούμε να παρομοιάσουμε με μια μηχανή τεράστια, η οποία κατευθύνεται προς τον γκρεμό και οι μικροί άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για τη λειτουργία της και βρίσκονται μέσα σ' αυτήν, ενώ ξέρουν ότι με τον τρόπο αυτό που βγάζουν το ψωμί τους θα καταλήξουν μια μέρα στον γκρεμό, συνεχίζουν να τη λειτουργούν για να μπορέσουν να πληρωθούν και να ζήσουν. Μας φαίνεται σαν τραγική ειρωνία, αλλά αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Ταυτόχρονα, αυτή η μηχανή, λόγω της ανάγκης για τροφοδότηση με καύσιμα, εξαντλεί τα πάντα στο πέρασμά της και ως ευχαριστώ δίνει μια τεράστια ποσότητα ρυπών, τόσο με τη μορφή καυσαεριών, όσο και σκουπιδιών και αποβλήτων. Αν άραγε αυτά τα ανθρωπάκια συνεργάζονταν όλα μαζί, με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που δουλεύουν, για ναστρίψουν το τιμόνι αυτής της μηχανής, να μειώσουν τους ρυπούς τους οποίους απελευθερώνει, να κάνουν κα΄ποιες μετατροπές σε αυτή ώστε όποιο πηγαίνει να καθαρίζει το περιβάλλον γύρω της και αντί για απόβλητα, πίσω της αφήνει καθαρό ουρανό και πράσινο, δεν θα ήταν όλα καλύτερα;

Έτσι λοιπόν, όσο αδύναμοι φαίνονται οι άνθρωποι για να ανατρέψουν την κατάσταση που οδηγεί την ανθρωπότητα στον αφανισμό ο καθένας μόνος του, άλλο τόσο δυνατοί είναι όταν συνεργάζονται όλοι μαζί για την επίτευξη ενός καλού σκοπού. Κατά τη γνώμη μου, τα ποροβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το περιβάλλον οφείλονται σε καθαρά κοινωνικά αίτια και στην έλλιψη ευαισθητοποίησης των ανθρώπων από μικρή ηλικία σε ό,τι αφορά τη φύση. Αυτό δε σημαίνει ότι η δυσχερής θέση στην οποία είμαιστε όλοι, άνθρωποι και ζώα, δεν μπορεί να αλλάξει.

Πρέπει ο καθένας να ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, όπως για τα αδέρφια του: καθώς τα αδέρφια παραμένουν για πάντα φίλοι, ακόμα και όταν τσακώνονται, θέλουν να συμφιλιωθούν και πάλι. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα βρισκόμαστε σε μια μάχη, την οποία εμείς ανοίξαμε και πρέπει να κλείσουμε το συντομότερο δυνατόν, για να γλιτώσουμε από τις καταστροφικές συνέπειες.

Δεν φταίει ένας, όλοι φταίμε, σαν σύνολο, απλά ο καθένας φταίει σε διαφορετικό βαθμό. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μειώσουμε μόνοι μας στο βαθμό που μας αναλογεί, ώστε σταδιακά να μειωθείο και το φταίξιμο του συνόλου.

Φανή Τσιτούρα, Γ' Γυμνασίου