Σαν σήμερα: Giuseppe Verdi

Γεννήθηκε στο Busseto κοντά στην Cremona και πέθανε στο Μιλάνο. Έγραψε σχεδόν αποκλειστικά όπερες και εκκλησιαστικά έργα. Η πρώτη όπερα του Βέρντι που ήταν ήδη μουσικός διευθυντής στη γενέτειρά του, δεν είχε αξιόλογη επιτυχία. Η δεύτερη δε, την οποία συνέθεσε, ενώ όλη η οικογένειά του πέθανε από επιδημική ασθένεια, απέτυχε παταγωδώς. Η τρίτη όπερά του το έτος 1842 με τον τίτλο «Nabucco» τεράστια διεθνή επιτυχία. Μέχρι το 1850 έγραψε ο Βέρντι άλλες 13 όπερες, οι οποίες είχαν συνήθως πατριτωικά και ιστορικά θέματα, με τα οποία έγινε ο Βέρντι εθνικός ήρωας του Risorgimento, των αγώνων του ιταλικού λαού ενάντια στην ξένη κατοχή και υπέρ της ένωσης της Ιταλιάς σε ένα κράτος. Το έργο του «Η μάχη του Legnano» (1849) είχε πρεμιέρα λίγο πριν εισέλθει ο Γαριβάλδης νικητής στη Ρώμη.

Η επόμενη ομάδα έργων του Βέρντι ήταν οι γνωστές μέχρι σήμερα όπερες «Rigoletto» (1851), «Il Trovatore» (1853) και «La Traviata» (1853), στις οποίες παρουσιάζει τον αγώνα ταπεινωμένων ανθρώπων για την ανάκτηση της αξιοπρέπειάς τους. Στα έργα που έγραψε σε μεγαλύτερη ηλικία ανήκει η «Aida» που γράφτηκε κατά παραγγελία και την οποία παρουσίασε το 1871 στα εγκαίνια της διώρυγας του Σουέζ.
Με δύο εκκλησιαστικά έργα, «Te Deum» (1895) και «Stabat Mater» (1897) έκλεισε ο δημιουργικός κύκλος του Βέρντι, ο οποίος οδήγησε τη μακρά παράδοση της ιταλικής όπερας σε μια νέα, αλλά μάλλον τελευταία κορυφή, αφού αυτό το μουσικό είδος που ξεκίνησε πριν από 3 αιώνες με τον Μοντεβέρντι, πέρασε στη φάση οριστικής παρακμής.
Ο Verdi είχε την τύχη να γνωρίσει τη δόξα και ν’ αναγνωριστεί ως ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες όσο ήταν ακόμα στη ζωή. Είχε τιμηθεί με τις μεγαλύτερες διακρίσεις και παράσημα, είχε δημιουργήσει μια τεράστια περιουσία και το όνομά του ήταν γνωστό σε όλο τον κόσμο. Τα έργα του παίζονταν παντού και τα έσοδα από τα πνευματικά του δικαιώματα αύξαναν καθημερινά. Ασχολήθηκε με τα κοινά αφήνοντας πίσω του μεγάλο κοινωνικό έργο. Το 1888 έχτισε ένα μικρό νοσοκομείο στη Villanova, υποστήριξε φτωχούς καλλιτέχνες και μετά το θάνατό του κληροδότησε τη μισή του σχεδόν περιουσία σε αγαθοεργίες. Ίδρυσε στο Μιλάνο έναν οίκο ευγηρίας για μουσικούς που λειτουργεί μέχρι σήμερα, την Casa di Riposo per musicisti, όπου άφησε και τα δικαιώματα από τα έργα του.

Παρόλα αυτά, ο Verdi δεν ένιωθε ευτυχισμένος και περνούσε περιόδους όπου η ασθένεια, η κούραση και η απώλεια αγαπημένων του ανθρώπων, συνέτειναν στην εμφάνιση ενός είδους κατάθλιψης. Στους φίλους του έλεγε συχνά, "η ματαιότητα των αγώνων των ανθρώπων πάνω στη γη αποκαλύπτεται μόνο όταν ο θάνατος καταλύει μεμιάς τα πάντα". Τα δύο τελευταία έργα του έχουν θρησκευτικό περιεχόμενο: το Te Deum (1895) - για το οποίο επιθυμία του ήταν βάλουν για προσκέφαλο την παρτιτούρα στην κηδεία του - και το Stabat Mater (1897). Μετά μάλιστα τον ξαφνικό θάνατο της αγαπημένης του γυναίκας Giuseppina Strepponi, ο Verdi βυθίστηκε στην απόγνωση και στην απομόνωση, περιμένοντας καρτερικά το δικό του θάνατο. O Giuseppe Verdi άφησε την τελευταία του πνοή στις 27 Ιανουαρίου 1901, στην πολυτελή σουίτα του ξενοδοχείου Grand Hotel στο Μιλάνο, όπου διέμενε συχνά. Πέθανε στα ογδόντα επτά του χρόνια, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά στην ανθρωπότητα και γεφυρώνοντας με το έργο του έναν ολόκληρο αιώνα.